Wat vooraf ging:
2020 - In maart 2020 sloeg het Coronavirus toe (Covid19). Een pandemie zonder weerga. Veel sterfgevallen, overbelaste IC-s, ziekenhuizen en -personeel. Met vele lock-downs en andere beperkende maatregelen. Schrijnende beelden van kinderen die hun ouders in verzorgingstehuizen niet meer mochten bezoeken, zelfs niet als die op sterven lagen. En op filmgebied veel minder (kwantitatief en kwalitatief) filmreleases en mogelijkheden films in de bioscoop te bekijken.

2021 - Hoewel de vaccinaties op gang kwamen, bleven nieuwe varianten van het Coronavirus de samenleving lamleggen. Ook nu weer veel beperkende maatregelen. Toenemend grote gevolgen voor de geestelijke gezondheidszorg, met name onder jongeren. En ook voor culturele activiteiten, zoals films. Samen met Max Netenbos heb ik het coördinatorschap van Filmhuis Artishock overgenomen.

2022 - De maatregelen worden nu snel versoepeld, en het normale leven komt weer op gang. De oorlog van Rusland tegen Oekraïne neemt de aandacht nu in beslag. Naast klimaat- en energiecrisis. Concrete maatregelen om de gevolgen van een nieuwe pandemie te verminderen (zoals bijvoorbeeld uitbreiding van ziekenhuispersoneel en IC-capaciteit) lijken niet in zicht. Ik heb het leeuwendeel van mijn werkzaamheden voor Filmhuis Artishock neergelegd. Om de schade op filmgebied voor mezelf in te halen heb ik een Cinevillepas aangeschaft en plan (vanaf april)  iedere week minstens één bioscoopbezoek in met in de regel 3 films per week. Dat leidt tot een indrukwekkend aantal van rond de 110 bezochte films, met evenzoveel indrukken van matig toch fenomenaal. Zoals Vortex en Close..

2023 - het filmjaar begint voor mij met een aantal reprises, zoals Drive my car en The worst person in the world.  Mijn oordeel bleek ook na de tweede keer onveranderd. En binnenkort start het IFFR eindelijk weer!